Ana Menü

Önemli Linkler

27.02.2013 TBMM Genel Kurulu Konuşması

Çarşamba, 27 Şubat 2013 00:00

Sayın Başkan,

Değerli Milletvekilleri,

 

Dünya’da ve enerji kaynakları açısından özel bir konuma sahip olan bölgemizde her yüzyılda haritalar yeniden şekillenmektedir. Avrupa’da 1815 Viyana Kongresi ile başlayan süreç, 1914 Birinci Dünya Savaşı ile yeni bir boyuta taşınmıştır. 17 Aralık 2010 tarihinde Tunus’ta başlayan Arap Baharı da yine bir asır sonra enerji kaynaklarına yakın bölgelerde yeni bir dönemin habercisi gibi algılanmaktadır.

Suriye, güney enerjisinin Türkiye üzerinden Avrupa'ya ulaştırılmasında önemli bir geçiş noktası üzerinde bulunmaktadır. Rusya, hem Akdeniz’e açılan bir kapıyı kaybetmemek, hem de kendisine rakip olabilecek doğalgaz ve petrol boru hatlarını kontrol etmek istediği için, Suriye krizine doğrudan müdahil olmuştur.
Suriye’deki değişim, Ortadoğu’daki diğer değişimlerden çok daha farklıdır ve bölge barışını tehdit edebilecek özelliklere sahiptir. Mısır ve Tunus’taki devrim süreçlerinde ordu yönetime destek vermediği için değişimler fazla sancılı olmadı. Libya’da ise; Çin ve Rusya’nın müdahaleden uzak durduğu ve kitle imha silahlarının olmadığı bir ortamda, BM kararları ile de desteklenen NATO müdahalesi geçişi hızlandırdı. Buna rağmen Libya’da iç çekişmeler sonlandırılabilmiş değildir.
Suriye’deki durum ise, bu ülkelerden çok farklı ve bölge barışı açısından tehlikeli boyutlardadır. Suriye askeri ve istihbaratı krize doğrudan müdahil olduğu gibi, rejimin elinde kitle imha silahları da bulunmaktadır. İran, Rusya ve Çin’in rejimin kalması ya da mevcut yapıyı tehdit etmeyecek çözüm yönünde açık destekleri karşısında, ABD, İngiltere, Fransa ve İsrail’in doğrudan müdahale eğilimi yoktur.
Esas mesele, Suriye’de Esad’ın devrilmesinden ziyade, güç dengelerinin dikkate alındığı bir çözümün bulunmasıdır.
Böyle bir ortamda, krizin asıl kurbanı Suriye halkı olmaktadır. Sayın Başbakan Erdoğan ise; dünyadaki tek güç dengesi kendisi imiş gibi garip bir dış politika anlayışı ile olaya doğrudan müdahil görünme yolunu seçmiş, uluslararası ilişkilerde çözüm süreci için hiç uygun olmayan “defol git, devlet terörü” gibi yaklaşımlarla Türkiye’nin bölgedeki ağırlığını azaltmıştır.
Başbakan, dostluk ve ticareti geliştirmek ve korumak yerine sınır dışına demokrasi ihraç etmeye kalkınca, Suriye konusu farklı bir boyuta taşınmıştır.
İran’ın bölgede rejim ihracına karşı çıkan Başbakan, kendisi de aynı yönde tavır sergileyince, iki ülke arasındaki ilişkiler daha da gerilmiş ve Suriye’de hesaplaşma noktasına kadar vardırılmıştır. Bu gidişat, Türk dış politikasındaki diplomatik hamleleri zorlaştırmaktadır.
Türk dış politikasında sıfır sorun, harfler aynı kalmış fakat sırf soruna dönüşmüştür.
Biz hep şunun altını çizdik: Bölgede gruplara verilecek hürriyetler yerine ferdi hürriyetlerin genişletilmesi daha anlamlıdır ve birlik ve bütünlüğün sağlamlaştırılmasına hizmet edebilecektir.
Başbakan ve AKP anlayışı tıpkı ülkemizde olduğu gibi, ferdi özgürlüklerin genişletilmesini bir tarafa bırakıp, insanları ayrıştıran grup hakları konusunda ısrarını sürdürmektedir.
Suriye’de durum daha da karışıktır. 22 Milyon nüfusun %45’i azınlıklardan oluşmaktadır. Burada grupların ön planda tutulması, 10 milyona yakın bir nüfusun birlikte tek bir hedefe kilitlenmesini imkânsız hale getirecek ve kargaşayı arttıracaktır.
Başbakan Erdoğan, bölgesel gelişmelerle ilgili kırmızıçizgiler ilan edip, “seyirci kalamayız” şeklinde açıklamalar yapmayı çok sevmektedir. Buna karşılık, komşularımızla ilişkilerde tutarlılık görülememektedir. İki sene önce, sarmaş dolaş bir diplomatik ilişkiye gireceksiniz. Şimdi de defol diyeceksiniz. Böyle bir öngörü ile hareket eden Başbakan, Türkiye ve bölge için hassas dengelerin konuşulacağı müzakere masalarında da etkili olma şansını kaybetmiştir.
Bu bağlamda, Suriye politikası komplekse kapılmadan tekrar gözden geçirilmelidir. Dış politikada bencillik olmaz. Ortak hareket şarttır.
Esad muhaliflerinin de görüşme eğiliminde bulundukları bir yerde bizim uzak durmamız, bölgede Türkiye algılamasını olumsuz etkilemektedir. Dışişleri Bakanı Sayın Davutoğlu, bir süre önce Esad yanlıları ile görüşme konusunda gazetecilere kızgınlıkla şöyle cevap vermişti:
“Allah göstermesin, ölürüm de yapmam”
“Ben bu ülkede Kürt kardeşlerimle et ile tırnak gibiyim, şu halk bu halk diye bir ayrım yok” diyen bir Başbakan, Suriye politikasında olduğu gibi Türkiye’yi bataklığa çekmekten vazgeçmeli, bu ülkede kendisine Başbakanlık yetkisi vermiş “Türk Milleti” kavramını örselememenin gereğini artık anlamalıdır.
Terör sadece iç politikada bir olgu olarak görülmemeli ve dış politika ayağı da bir o kadar dikkate alınmalıdır.
Milletten yetki almamış ve binlerce şehidimizin katili olan terörist başı ile görüşerek anayasa yapma sürecini kolaylaştıracağını uman bir Başbakan, artık gerçeklerle yüzleşme noktasına gelmelidir.
Suriye’ye tek başına başarısız bir şekilde demokrasi ihraç etmeye yönelen AKP yönetim anlayışı, Türk Milletinin birlik ve kardeşliğini zedeleyecek anayasa ithal etme eğiliminden de vazgeçmelidir.
Bu ülkede milletten yetki almayanların anayasa yapmaları ve millet adına barış ortamı hazırlama sürecine dahil edilmeleri engellenmelidir.
26 Şubat 2013 tarihinde, yani dün gazetelere yansıdı. Bakın, Kandil’den açıklama yapan Duran KALKAN Başbakanın terörist başı ile birlikte bize dayatmaya çalıştığı çözüm süreci için neler söylüyor:
Acaba bu Türk ordusu Kürdistan’daki gücünün yüzde doksanını geri çekecek mi? Türk devlet polisi Kürdistan’dan gidecek mi? AKP Kürdistan’daki yönetimi Kürtlere bırakacak mı? Kürtler kendi seçimlerini yapacak hala gelecek mi? Eğer sorun çözülecekse böyle olacak.
Bu gidişatı bile, aklıselimle kavrayacak bir Başbakan yoktur ülkede. Müzakere partneri olarak Sayın Başbakan Öcalan’ı seçti. Millet seçmedi. BDP ne yapıyor. Millet değil Öcalan diyor.
Vatanseverlik, şeref, namus gibi kavramlar son yıllarda çok örselendi.

Hem dış politikada, hem içerde artık bu gelişmelerin farkında olma zamanı gelmiştir diyor, saygılar sunuyorum.

 

27.02.2013 Tarihli 2/B İle İlgili Basın Açıklaması

Çarşamba, 27 Şubat 2013 00:00

 

Kamuoyunca “2/B” olarak bilinen araziler, 31.12.1981 tarihinden önce orman niteliğini kaybeden ve tarım arazisi olarak kullanılan hazine arazileridir. Orman kadastro çalışmalarına yıllardan beri gerekli önem verilmemiş, özellikle mülkiyetle ilgili sorunların kalıcı ve esastan çözümü yerine çoğu zaman günlük ve göstermelik çözümlerle yetinilmiştir. Sorunlar birikmiş, bugün çözülmesi AKP iktidarının yetersiz müdahaleleri ile çok karmaşık hale gelmiştir.
AKP'nin 2-B arazilerine ilişkin çözümü, rayiç bedelin yüzde 70'inin ödenmesi şeklinde olmuştur.Taksitlendirme yapılabiliyor. Peşin ödeme halinde bunun yüzde 56’sı ödenebiliyor.
AKP rayiç bedelleri tespit ederken, köylümüzün durumunu hiç göz önüne almamış, yaşam savaşı veren köylümüzün bu bedelleri ödemesinin mümkün olmadığını defalarca belirtmemize rağmen yine bildiğini yapmıştır.
Rayiç bedeller köylümüzün ödeme şartlarının çok üstünde olduğu gibi, istenen bu fiyatlarda çok büyük dengesizlikler de bulunmaktadır. Rayiç bedeller belirlenirken arazilerin birim fiyatı 12 ve 32 TL'den 320-800 TL seviyesine kadar çıkarıldı. Örneğin 100 metrekarelik evi olan bir vatandaş tapuyu üzerine almak isterse, eskiden 12 liradan bin 200 liraya tapu sahibi olabilecekken, bugün 80 bin lira bedel ödemek zorunda. Ya da 400 metrekare arazisi olan bir vatandaş, 800 liradan 320 bin lira para ödemek zorunda kalacak.
Hangi köylümüz bu bedelleri ödeyebilir?
Köylümüz rayiç bedelini ödeyemediği takdirde, devlet burayı elinden alıp hazineye devredecek. Onbinlerce aile bu yüksek rakamları ödeyemeyecek ve bu yerlere el konulacak. Onbinlerce aile mağdur olacak. Bugün seçim bölgem olan Antalya’da 70-80 yaşındaki yaşlılar ağlıyor, geceleri uyuyamadığını anlatıyor,”Ne olacak bizim halimiz?” diyorlar. Köylülerimiz ancak karınlarını doyurabildikleri topraklarının ellerinden alınmasının kâbusunu yaşıyorlar.
Şimdi Hükümet yeni bir düzenleme hazırlığında. Köylümüz, tespit edilen rayiç bedelin yüzde 50'si oranında para öderse arsayı satın alabilecek deniliyor. Bu yaklaşım, çiftçimizin ve köylümüzün durumlarının hala farkında olmadıklarını gösteriyor. Rayiç bedeller bu seviyelerde durduğu takdirde köylümüzün bu paraları ödeyebilmesi mümkün değildir.
Benim önerim:
Çiftçilik yaparak ailesini geçindirmeye çalıştıkları topraklar, köylülerimize sembolik rayiç bedeller tespit edilerek ve 20 yıl gibi vadeler tanınarak verilmeli, ancak rantçılardan korumak için ise; tapulara aile dışına satılamaz şerhi konulmalıdır.
Ya da, 2-B kapsamındaki tarım arazileri köylülerimiz tarafından 25 yılın üzerinde kullanılmış ise tarım bölgelerinde bedelsiz verilmeli, bedel ödemediği sürece tapulara aile dışına satılamaz şerhi konulmalıdır. Ayrıca, bu araziler emlak vergisine tabi tutularak devletimiz her sene kasasına girecek bir gelire kavuşabilir.
Ancak görünen o ki; AKP 2-B arazilerine ilişkin inadını sürdürecek. Şu anda bir sosyal patlamanın eşiğindeyiz. Memleketim Antalya’ da huzursuzluk had safhada. Hele bir de ailesinin yaşamını güçlükle sürdürmeye çalışan köylülerimiz belirlenen rayiç bedelleri ödeyemeyip bu topraklar ellerinden alındığı zaman neler olacak? Düşünmek bile istemiyorum.
Hükümet 2B kapsamındaki tarım arazilerinin satışından gelecek gelir konusunda o kadar büyük beklentiler içerisine girdi ki, bunun sosyal boyutunu akıllarına bile getirmediler. Bu sorunun çözümü, parasal düşünmekten çok, “Bu insanlar mağdur edilmeden ve felaketlere yol açmadan sorun nasıl çözülür?” diye düşünmekten geçer. Büyük geçim sıkıntısı içerisinde yaşayan bu insanlarımız bir de “Yerimden yurdumdan olur muyum?” endişesinden bir an önce kurtarılmalıdır.
Saygılarımla.

26.02.2013 TBMM Genel Kurulu Konuşması

Salı, 26 Şubat 2013 00:00

Teşekkür ederim Sayın Başkan,

Anadolu coğrafyamızda bize özgü olan aşuremiz gibi, Türk Milleti bütün farklılıkları birleştirip lezzete dönüştürebilmiş ve sevgi bazında tek bir millet olabilmiştir. Bu millet, herkesi kardeşlik duygusu ile bağrına basmıştır. Balkan Türkleri, Boşnaklar, Arnavutlar, Çerkezler, Tatarlar, Kafkaslar ile Orta Asya'dan son iki asır içinde büyük acılarla Anadolu’ya göç edenler tek millet anlayışı ie yoğrulan Anadolu hamurunda bin yıllık kardeşliği pekiştirmişlerdir.

Anadolu hamuruna yapılan kültürel katkıları ile Gaspıralı İsmail Bey, Cevdet Paşa, Milli Şairlerimiz Mehmet Âkif ve Yahya Kemal hepimizin sevgisini kazanan şahsiyetlerden sadece birkaçıdır.

Kesret içinde vahdeti yakalamış Türk Milleti; tek bayrak, tek vatan ve tek millet şuuru içinde tarih sayfalarındaki güçlü konumunu sağlamlaştırarak yoluna devam edecektir.

Saygılarımla.

Site İçi Arama

Twitter

© Prof. Dr. Yusuf Ziya İrbeç - 23. ve 24. Dönemler Antalya Milletvekili

 

Joomla template created with Artisteer by ihsan gunes.